Τα ζώα με κρυψορχία, συνήθως, έχουν μικρότερη συγκέντρωση τεστοστερόνης από τα υπόλοιπα ζώα. Άρα, δεν βλέπουμε γιατί να είναι πιο επιθετικά.

Στο νεογέννητο ζώο οι όρχεις βρίσκονται μέσα στην κοιλιακή κοιλότητα πίσω από τους νεφρούς. Με τον καιρό μεταναστεύουν, μέσω του βουβωνικού πόρου εκτός της κοιλιακής κοιλότητας για να φτάσουν στο όσχεο σε ηλικία 30-40 ημερών. Σε κάποια ζώα ένας ή και οι δύο όρχεις δεν φτάνουν στο όσχεο και είτε παραμένουν εντός της κοιλιακής κοιλότητας είτε βρίσκονται μέσα στο βουβωνικό πόρο στη βουβωνική περιοχή και μπροστά από το όσχεο. Στην τελευταία περίπτωση ο όρχης μπορεί να είναι ψηλαφητός αλλά πολλές φορές συγχέεται με τους λεμφαδένες ή με λίπος στην γύρω περιοχή. Για αυτό, καλό θα είναι η θέση του όρχη να επιβεβαιώνεται με υπερηχοτομογραφική εξέταση.

Ζώα με έναν όρχη σε μη φυσιολογική θέση έχουν μειωμένη libido και μειωμένη παραγωγή σπέρματος ενώ η περιεκτικότητα του σπέρματος σε φυσιολογικά σπερματοζωάρια είναι μειωμένη.

Η κρυψορχία φαίνεται πως είναι κληρονομική πάθηση και για αυτό τα ζώα που πάσχουν από αυτήν καλό θα είναι να μην αναπαράγονται. Ο παθολογικός όρχης είναι πολύ πιθανό να εξαλλαγεί σε νεοπλασματικό (καρκίνο) ενώ αν βρίσκεται εντός της κοιλιακής χώρας μπορεί να υποστεί συστροφή, μία επώδυνη και επείγουσα κατάσταση. Για αυτούς τους λόγους συστήνεται η χειρουργική εξαίρεση των όρχεων που δεν βρίσκονται στη φυσιολογική τους θέση.