Τα συρίγγια γύρω από τον πρωκτό ονομάζονται περιπρωκτικά συρίγγια και έχουν ποικίλη αιτιολογία. Τα συχνότερα αίτια είναι:

1. Φλεγμονή των περιπρωκτικών σάκων («αδένων»). Αυτοί είναι δύο σάκοι οι οποίοι βρίσκονται εξωτερικά του πρωκτού στην ώρα 4 και 8. Παράγουν ένα δύσοσμο υγρό το οποίο εκκρίνεται όταν το ζώο αφοδεύει ή όταν στρεσάρεται. Η συγκέντρωση υπερβολικής ποσότητας εκκρίματος είτε λόγω έμφραξης των σάκων είτε λόγω υπερπαραγωγής προκαλεί φλεγμονή του σάκου ο οποίος τελικά ρύγνειται επιτρέποντας στο έκκριμά του να περάσει στους γύρω ιστούς. Η φλεγμονή προκαλεί συρίγγιο το οποίο εκβάλει στο δέρμα γύρω από τον πρωκτό.
2. Περιπρωκτικά συρίγγια άγνωστης αιτιολογίας. Αυτή η πάθηση παρατηρείται κυρίως σε ζώα της φυλής German Shepherd αλλά προδιάθεση φαίνεται πως έχουν και τα ζώα της φυλής Irish Setters. Στον παθοφυσιολογικό μηχανισμό εμπλέκονται και αυτοάνοσες διεργασίες. Για το λόγο αυτό η θεραπεία, συνήθως, διενεργείται με τη χορήγηση ανοσορυθμιστικών φαρμάκων.
3. Νεοπλασίες των περιπρωκτικών σάκων ή του πρωκτού.
4. Βακτηριδιακές μολύνσεις.
5. Συρίγγια που σχετίζονται με δερματικές πτυχές στην περιπρωκτική περιοχή.

Η χειρουργική θεραπεία, συνήθως, διενεργείται αφού έχει αντιμετωπιστεί η φλεμονή καθώς προσπάθεια εξαίρεσης του συριγγίου σε περιβάλλον φλεγμονής είναι πιθανό να προκαλέσει τραυματισμό του πρωκτού και ακράτεια κοπράνων.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να σχεδιάσετε μαζί με τον κτηνίατρό σας ένα διαγνωστικό και θεραπευτικό πλάνο καθώς η πρόγνωση των συριγγίων εξαρτάται από το αίτιό τους.

Συμφωνώντας απόλυτα με την απάντηση που έχει ήδη δοθεί, θα ήθελα να προσθέσω ότι με δεδομένη την ηλικία του ζώου, πριν την χειρουργική αντιμετώπιση, καλό θα ήταν να διενεργηθεί πρωτίστως μια βιοψία ή ένα κυτταρολογικό επίχρισμα από την περιοχή της αλλοίωσης και μέτρηση ασβεστίου στον ορό του αίματος ώστε να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο αδενοκαρκινώματος. Ταυτόχρονα μια καλή δακτυλική ψηλάφιση του απευθυσμένου είναι επιβεβλημένη ώστε να διαπιστωθεί η διηθητική τάση της αλλοίωσης και προς το εσωτερικό του πρωκτικού δακτυλιδιού. Εκτός από την χειρουργική αντιμετώπιση, ανάλογα με το αποτέλεμα της ιστοπαθολογικής εξέτασης υπάρχουν και διάφορες προτεινόμενες εναλλακτικές αγωγές τοπικές και από το στόμα πχ κυκλοσπορίνη, ταρκόλιμος κλπ.

Βασιλική Σταθοπούλου, DVM,CertSAM,CertEndo