Δοσολογικό σχήμα:
- Σκύλος:
o Οφθαλμική χρήση: Η συχνότητα χορήγησης και η δόση εξαρτώνται από την πάθηση και την ανταπόκριση στη θεραπεία. Συνήθως μία σταγόνα στο μάτι q4-24h και σταδιακή μείωση μετά την ανταπόκριση στην αγωγή.
o Αλλεργίες: 0,5-1 mg/kg q12h PO. Μειώστε σταδιακά στη μικρότερη δυνατή δόση q48h
o Φλεγμονή: 0,5 mg/kg q12-24h. Μειώστε σταδιακά σε 0,25-0,5 mg/kg q48h
o Ανοσοκαταστολή:
- 1-2 mg/kg q24h PO. Μειώστε σταδιακά σε 0,5 mg/kg q48h (για πολλές παθήσεις η σταδιακή μείωση μπορεί να διαρκέσει 6 μήνες) (Ευρωπαϊκή βιβλιογραφία)
- 2,2-6,6 mg/kg q24h PO. Μειώστε σταδιακά σε 2-4 mg/kg q48h (Αμερικάνικη βιβλιογραφία)
o Υποφλοιοεπινεφριδισμός: 0,2-0,3 mg/kg με fludrocortisone. Η χρήση του prednisolone, στις περισσότερες περιπτώσεις, μπορεί να διακοπεί όταν το ζώο σταθεροποιηθεί.
o Χημειοθεραπεία: Ανάλογα το πρωτόκολλο.
- Γάτα:
o Οφθαλμική χρήση, Αλλεργίες, Υποφλοιοεπινεφριδισμός: Όπως στους σκύλους.
o Φλεγμονή: 0,5-1 mg/kg q12-24h PO. Μειώστε σταδιακά σε 0,5 mg/kg q48h
o Ανοσοκαταστολή: 1-2 mg/kg q12-24h PO. Μειώστε σταδιακά σε 0,5-1 mg/kg q48h (για πολλές παθήσεις η σταδιακή μείωση μπορεί να διαρκέσει 6 μήνες)
o Χημειοθεραπεία: Ανάλογα το πρωτόκολλο.
Δράση: Συνδέεται με κυτταρικούς υποδοχείς επηρεάζοντας την αποκωδικοποίηση του DNA προκαλώντας αλλαγές στον κυτταρικό μεταβολισμό με αντιφλεγμονώδες και ανοσοκατασταλτικό αποτέλεσμα. Επίσης αναστέλλει το σχηματισμό ινώδους ιστού. Στο σκύλο λειτουργεί σαν ανταγωνιστής της ορμόνης ADH.
Χρήση: Αντιμετώπιση χρόνιων αλλεργικών/φλεγμονωδών (π.χ. ατοπία, IBD) και αυτοάνοσων παθήσεων, του υποφλοιοεπινεφριδισμού και νεοπλασμάτων του λεμφοποιητικού συστήματος και όχι μόνο. Η διάρκεια δράσης του, όπως και αυτή του methylprednisolone, επιτρέπει τη χορήγηση μέρα παρά μέρα. Η χρόνια θεραπεία πρέπει να μειώνεται σταδιακά. Δεν υπάρχουν μελέτες σύγκρισης διαφορετικών πρωτόκολλων σταδιακής μείωσης των αντιφλεγμονωδών και ανοσοκατασταλτικών δόσεων. Συστήνεται να μειώσετε τη χορήγηση βασισμένοι στα εργαστηριακά αποτελέσματα και κλινικά ευρήματα. Για παράδειγμα σε περιστατικά με αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία μειώστε σταδιακά παρακολουθώντας τον αιματοκρίτη. Δεν υπάρχουν αντικειμενικά δεδομένα που να υποστηρίζουν πως μακροχρόνια χορήγηση σε χαμηλές δόσεις εμποδίζουν ή όχι την επανεμφάνιση συμπτωμάτων σε αυτοάνοσες καταστάσεις. Μπορεί να επιβραδύνει το ρυθμό επούλωσης τραύματος και να καθυστερήσει την αποδρομή μολύνσεων. Η χρήση κορτικοστεροειδών στις περισσότερες περιπτώσεις shock και τραυματισμού του νωτιαίου μυελού δεν έχει κλινικό όφελος και μπορεί να αποδειχθεί επιζήμια.
Αντενδείξεις: Μη χρησιμοποιείτε σε έγκυα ζώα. Συστηματική χορήγηση γενικά αντενδείκνυται σε ζώα με νεφρική νόσο και σακχαρώδη διαβήτη. Η τοπική χορήγηση αντενδείκνυται σε ζώα με ελκώδη κερατίτιδα.
Ανεπιθύμητες ενέργειες: Μακροχρόνια χορήγηση καταστέλλει τον άξονα υπόφυσης-επινεφριδίων προκαλώντας ατροφία των επινεφριδίων και μπορεί να προκαλέσει πρωτεϊνουρία και αλλαγές των νεφρικών σπειραμάτων στο σκύλο. Η καταβολική δράση του προκαλεί απώλεια βάρους και ατροφία του δέρματος. Ιατρογενής υπερφλοιοεπινεφριδισμός μπορεί να προκληθεί από μακροχρόνια χρήση. Μπορεί να παρατηρηθεί έμετος, διάρροια και ελκώδης γαστρεντερίτιδα. Η τελευταία είναι εντονότερη όταν το φάρμακο χορηγείται σε ζώα με τραυματισμό του νωτιαίου μυελού. Υπογλυκαιμία και μείωση της συγκέντρωσης Τ4 στον ορό του αίματος έχουν παρατηρηθεί σε ζώα που λάμβαναν prednisolone.
Αλληλεπιδράσεις: Αυξημένος κίνδυνος ελκώδους γαστρεντερίτιδας με την ταυτόχρονη χρήση ΜΣΑΦ. Μπορεί να προκληθεί υποκαλιαιμία με ταυτόχρονη χρήση φουροσεμίδης, θειαζιδών και αμφοτερικίνης Β. Το prednisolone μπορεί να ανταγωνισθεί τη δράση της ινσουλίνης ενώ ο μεταβολισμός του μπορεί να ενισχυθεί από την ταυτόχρονη χρήση phenobarbital ή phenytoin.
