Vitamin K1 (Phytomenadione)

Δοσολογικό σχήμα

• Σκύλος
  • Τοξίκωση από κουμαρίνη 1^ης γενιάς ή σε έλλειψη βιταμίνης Κ1: Αρχικά χορηγήστε 2.5 mg/kg SC σε πολλαπλά σημεία, μετά 1-2.5 mg/kg/day PO (διαιρέστε τη δόση ανά 8-12h) για 5-7 ημέρες.
  • Τοξίκωση από κουμαρίνη 2^ης γενιάς: Αρχικά χορηγήστε 5 mg/kg SC σε πολλαπλά σημεία, μετά 2.5 mg/kg q12h PO για 3 εβδομάδες. Μετά επανεκτιμήστε την πηκτικότητα. Η δραστηριότητα του ζώου πρέπει να είναι περιορισμένη για μία εβδομάδα μετά τη θεραπεία. Επανεκτιμήστε την πηκτικότητα 3 εβδομάδες μετά τη θεραπεία.
  • Τοξίκωση με inandione (diphacinone) ή από άγνωστη ουσία με αντιπηκτικές ιδιότητες: Αρχικά χορηγήστε 2.5-5 mg/kg SC σε πολλαπλά σημεία. Μετά χορηγήστε 2.5 mg/kg/day PO (διαιρέστε τη δόση ανά 8-12h) για 3-4 εβδομάδες. Επανεκτιμήστε την πηκτικότητα 2 ημέρες μετά την παύση της θεραπείας. Αν το PT είναι αυξημένο, συνεχίστε τη θεραπεία για άλλες 2 εβδομάδες. Αν δεν είναι αυξημένο, επανελέγξτε το σε 2 ημέρες. Αν είναι εντός φυσιολογικών ορίων, η δραστηριότητα του ζώου πρέπει να περιοριστεί για 1 εβδομάδα. Αν δεν είναι εντός φυσιολογικών ορίων, συνεχίστε τη θεραπεία για άλλη μία εβδομάδα και επανελέγξτε το όπως παραπάνω.
  • Σε ηπατοπάθειες πριν τη βιοψία ήπατος: 0.5-1 mg/kg q12h SC. Μετά από 2 ημέρες, επανελέγξτε την πηκτικότητα: αναβάλετε τη βιοψία και συνεχίστε τη θεραπεία αν το PT παραμένει αυξημένο.
• Γάτες
  • Τοξίκωση από κουμαρίνη: Δόση ίδια με σκύλους.
  • Σε ηπατοπάθειες πριν τη βιοψία: 1 mg/kg q12h SC. Μετά από 2 ημέρες επανεκτιμήστε την πηκτικότητα: αναβάλετε την επέμβαση και συνεχίστε τη θεραπεία αν το PT παραμένει αυξημένο.

Χρήση: Σε τοξίκωση από κουμαρίνη και παράγωγά της. Πριν τη βιοψία ήπατος σε ασθενείς με προβλήματα πηκτικότητας. Η απορρόφηση από το στόμα αυξάνεται όταν χορηγείται με κονσερβοποιημένη τροφή, ειδικά υψηλής περιεκτικότητας σε λίπος. Το τεστ της προθρομβίνης είναι ο καλύτερος τρόπος ελέγχου της αποτελεσματικοτητάς της. Χρησιμοποιήστε βελόνα μικρής διαμέτρου όταν εγχύεται ενέσιμη σε ζώα με διαταρχές της πηκτικότητας.

Ανεπιθύμητες ενέργειες: Αναφυλακτικές αντιδράσεις έχουν αναφερθεί μετά από ενδοφλέβια χορήγηση. Η ασφάλειά της δεν έχει αποδειχθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αιμολυτική αναιμία έχει αναφερθεί σε υπερδοσία στη γάτα.

Αλληλεπιδράσεις: Πολλά φάρμακα μπορεί να ανταγωνιστούν τη δράση της όπως aspirin, chloramphenicol, allopurinol, diazoxide, cimetidine, metronidazole, erythromycin, itraconazole, propranolol και θεροϊδικά φάρμακα.