Υποθυρεοειδισμός στο σκύλο

Υποθυρεοειδισμός στο σκύλο

Ο υποθυρεοειδισμός χαρακτηρίζεται από τη μειωμένη συγκέντρωση θυρεοειδικής ορμόνης στο αίμα και είναι από τις πιο συχνές ασθένειες του ενδοκρινικού συστήματος του σκύλου.

Επειδή οι θυρεοειδική ορμόνη είναι απαραίτητη για τη φυσιολογική λειτουργία πολλών συστημάτων και λειτουργιών όπως του μεταβολισμού, της τριχοφυΐας, της σωματικής δραστηριότητας και της καρδιάς, η εκδήλωση του υποθυρεοειδισμού μπορεί να αφορά πολλά συστήματα και όργανα.

Ο θυρεοειδής αδένας παράγει δύο ορμόνες, την Τ3 και την Τ4. Η συγκέντρωση και των δύο αυτών ορμονών είναι, συνήθως, μειωμένη στον υποθυρεοειδισμό.

 Αιτιολογία

•  Ο πρωτογενής υποθυρεοειδισμός προκαλείται από φλεγμονή του θυρεοειδή αδένα η οποία, συνήθως, οφείλεται σε επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος στον αδένα (αυτοάνοσο νόσημα). Καταστροφή του αδένα μπορεί επίσης να προκληθεί σε μολύνσεις, νεοπλασίες ή τραυματισμό του αδένα.
•  Ο δευτερογενής υποθυρεοειδισμός προκαλείται από μειωμένη παραγωή θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH) ή/και θυρεοεκλυτίνης (TRH). H TSH παράγεται από την υπόφυση (περιοχή του εγκεφάλου) και προκαλεί την έκκριση θυρεοειδικής ορμόνης από το θυρεοειδή αδένα. Η TRH εκκρίνεται από τον υποθάλαμο (περιοχή του εγκεφάλου) και διεγείρει την έκκριση TSH από την υπόφηση.
•  Ο συγγενής υποθυρεοειδισμός (κρετινισμός) είναι εξαιρετικά σπάνιος στο σκύλο.

Μειωμένη έκκριση TSH και TRH έχει παρατηρηθεί σε giant schnauzers και boxers.

Υποθυρεοειδισμός μπορεί, επίσης, να προκληθεί από τη χρήση τριμεθοπρίμης-σουλφοναμίδης, μετά από χειρουργικές επεμβάσεις στο θυρεοειδή αδένα ή μετά από ακτινοθεραπεία στον αδένα ή στον αυχένα.

Ο υποθυρεοειδισμός πρέπει να διαφοροποιείται από τη μειωμένη έκκριση θυρεοειδικής ορμόνης που προκαλείται από ασθένειες που δεν αφορούν το θυρεοειδή αδένα ή από φάρμακα, και οι επιπτώσεις τους σε αυτόν (μειωμένη έκκριση θυρεοειδικής ορμόνης) είναι παροδικές. Σε αυτές τις περιπτώσεις η συγκέντρωση της θυρεοειδικής ορμόνης στο αίμα είναι μειωμένη και επανέρχεται στα φυσιολογικά επίπεδα όταν η ασθένεια υποχωρεί ή η χορήγηση του φαρμάκου παύει.

Κλινικά συμπτώματα

Τα περισσότερα ζώα που πάσχουν από υποθυρεοειδισμό είναι μέσης ηλικίας.  Τα στειρωμένα ζώα ίσως να έχουν προδιάθεση στην ασθένεια. Ο υποθυρεοειδισμός είναι συχνός στα golden retrievers και στα Doberman pinschers. Τα συμπτώματα είναι ποικίλα και εμφανίζονται σταδιακά:

• Δερματολογικά συμπτώματα: Συμμετρική απώλεια τριχώματος (αλωπεκία), θαμπό τρίχωμα και σμηγματόρροια.
• Μεταβολικά συμπτώματα: Κατάπτωση, αναζήτηση ζεστών περιοχών, πρόσληψη βάρους και παχυσαρκία, μείωση άσκησης.
• Καρδιαγγειακά συμπτώματα: Βραδυκαρδία και αθηροσκλήρωση.
• Νευρολογικά συμπτώματα: Μυϊκή αδυναμία, απώλεια μυϊκής μάζας, παράλυση του λάρυγγα (των φωνητικών χορδών) με αποτέλεσμα τη δυσκολία στην αναπνοή, παράλυση νεύρων γύρω από τον αυχένα.
• Συμπτώματα από το αναπαραγωγικό σύστημα: Μειωμένη γονιμότητα, διαταραχές αναπαραγωγικών κύκλων.
• Κρετινισμός: Καθυστέρηση ανάπτυξης και διανοητική καθυστέρηση, διατήρηση του παιδικού τριχώματος, υπερμεγέθης κεφαλή.

Διάγνωση

Η μέτρηση της συγκέντρωσης ολικής Τ4 στο αίμα είναι μία αρκετά ευαίσθητη μέθοδος για την αρχική εκτίμηση περιστατικών με υποψια υποθυρεοειδισμού. Άλλες εξετάσεις που μπορεί να βοηθήσουν στη διάγνωση είναι η μέτρηση της ελεύθερης T4 και της TSH, η μέτρηση της T4 μετά τη χορήγηση TSH, η μέτρηση της συγκέντρωσης αντισωμάτων κατά της θυρεοειδικής ορμόνης στο αίμα και απεικονιστικές εξετάσεις (π.χ. υπερηχοτομογραφία). Οι συνηθισμένες εργαστηριακές εξετάσεις του αίματος μπορεί να αποκαλύψουν αναιμία, αυξημένη συγκέντρωση χολοστερόλης και τριγλυκεριδίων και διαταραγμένους ηπατικούς δείκτες.

Επειδή πολλά νοσήματα που δεν αφορούν το θυρεοειδή αδένα μπορούν να προκαλέσουν μειωμένη συγκέντρωση τη θυρεοειδικής ορμόνης στο αίμα, άλλες ασθένειες πρέπει να αποκλείονται πριν διαγνωσθεί ο υποθυρεοειδισμός.  Τέτοιες ασθένειες είναι ο υπερφλοιοπενεφριδισμός, ο κετοξεωτικός σακχαρώδης διαβήτης, ο υποφλοιοεπινεφριδισμός, η νεφρική ανεπάρκεια, ηπατική νόσος, περιφερική νευροπάθεια, ο μεγαοισοφάγος, η καρδιακή ανεπάρκεια, νεοπλασίες, μόλυνση και χειρυργικές επεμβάσεις και η χορήγηση γενικής αναισθησίας.

Επίσης, η συγκέντρωση της θυρεοειδικής ορμόνης αυξομειώνεται κατά τη διάρκεια ζωής ενός ζώου ενώ επιρεάζεται και από καταστάσεις όπως ο οίστρος, η εγκυμοσύνη, η παχυσαρκία και η κακή διατροφή.

Τέλος, η φαινοβαρβιτάλη, φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της επιληψίας στα ζώα, μειώνει τη συγκέντρωση της θυρεοειδικής ορμόνης στο αίμα.

Για αυτούς τους λόγους είναι πιθανό οι ορμονολογικές εξετάσεις να χρειαστεί να επαναληφθούν αρκετές φορές προκειμένου να επιβεβαιωθεί  η διάγνωση του υποθυρεοειδισμού.

 Θεραπεία

Ο υποθυρεοειδισμός αντιμετωπίζεται με τη χορήγηση L-thyroxine, της εμπορικής μορφής της Τ4. Η δόση πρέπει να προσαρμόζεται στο κάθε ζώο.

Παρακολούθηση

Η αγωγή χορηγείται για 2-6 εβδομάδες και η μέτρηση της συγκέντρωσης της θυρεοειδικής ορμόνης επαναλαμβάνεται. Ανάλογα με τα αποτελέσματα των εξετάσεων η δόση του φαρμάκου μπορεί να χρειαστεί να αυξηθεί ή να μειωθεί. Σε πολλά ζώα η αγωγή χορηγείται εφόρου ζωής και οι εξετάσεις επαναλαμβάνονται σε τακτικά χρονικά διαστήματα.

 Πρόγνωση

Τα περισσότερα κλινικά συμπτώματα αρχίζουν να υποχωρούν μέσα σε 3-4 εβδομάδες από την έναρξη της θεραπείας εκτός από τα νευρολογικά συμπτώματα τα οποία χρειάζονται αρκετούς μήνες.

Τα περισσότερα ζώα ζουν φυσιολογικά για την υπόλοιπη ζωή τους με τη χορήγηση του φαρμάκου.

Μπορεί να σας ενδιαφέρουν:

Αλλεργική αντίδραση στο σκύλο και στη γάτα Χρησιμοποιήστε τη σωστή αμπούλα – μη δηλητηριάζετε τη γάτα σας Διατροφή της γάτας με σακχαρώδη διαβήτη Ερλιχίωση, η ασθένεια που μεταδίδεται με το τσιμπούρι Οξεία λεμφοκυτταρική λευχαιμία του σκύλου και της γάτας Διάταση και στροφή στομάχου στο σκύλο Η πυομήτρα στο σκύλο και στη γάτα Τροφική αλλεργία και δυσανεξία στο σκύλο και στη γάτα Εγκαύματα στο σκύλο και στη γάτα Αντιμετώπιση του εμέτου στο σκύλο και στη γάτα Αλλεργίες σε σκύλους και γάτες Πόσο διαρκεί η εγκυμοσύνη του σκύλου και της γάτας;