Το λέμφωμα της γάτας

Το λέμφωμα της γάτας (γνωστό και ως λεμφοσάρκωμα) είναι ένα συχνό είδος καρκίνου (νεοπλασίας) ζώων μέσης και μεγάλης ηλικίας.

Είναι μία νεοπλασία (δηλαδή ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός) των λεμφοκυττάρων. Τα λεμφοκύτταρα είναι μία κατηγορία λευκοκυττάρων και είναι δύο ειδών: τα Β-λεμφοκύτταρα και τα Τ-λεμφοκύτταρα.

Το λέμφωμα μπορεί να προσβάλλει το δέρμα, τα μάτια, τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό, το γαστρεντερικό σύστημα, το ήπαρ και τον πνεύμονα.

Είναι επιθετικό αν αφεθεί χωρίς θεραπεία αλλά ανταποκρίνεται καλά στη χημειοθεραπεία. Η χημειοθεραπεία μπορεί να δώσει στη γάτα μήνες ή και χρόνια ζωής.

Αιτιολογία

Αν και είναι ένα αρκετά συχνό είδος νεοπλασίας των ζώων και του ανθρώπου, η αιτιολογία του λεμφώματος παραμένει άγνωστη.

Σε μερικές γάτες ο ιός της λευχαιμίας ίσως να παίζει κάποιο ρόλο. Περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως το κάπνισμα στο χώρο όπου ζει το ζώο μελετώνται ως προς τη σχέση τους με το λέμφωμα στη γάτα.

Κλινικά συμπτώματα

Τα συμπτώματα εξαρτώνται από την περιοχή του σώματος που έχει προσβληθεί.

Υπάρχουν τρία κύρια είδη λεμφώματος στη γάτα: ο γενικευμένος πολυκεντρικός τύπος, ο μεσοπνευμόνιος τύπος και ο γαστρεντερικός τύπος.

Η διόγκωση των λεμφαδένων μπορεί να είναι το μόνο σύμπτωμα του πολυκεντρικού τύπου.

Στο μεσοπνευμόνιο τύπο, ο οποίος αφορά το πρόσθιο τμήμα του θώρακα, μπορεί να προκληθεί δυσκολία στην αναπνοή.

Στο γαστρεντερικό τύπο μπορεί να προσβληθεί οποιοδήποτε τμήμα του στομάχου και των εντέρων με αποτέλεσμα την απώλεια βάρους, την αδιαθεσία, την ανορεξία, τον έμετο και τη διάρροια.

Μάζες μπορεί να σχηματιστούν μέσα στην κοιλιά και να είναι ψηλαφητές εξωτερικά. Σε κάποιες γάτες διογκώνεται το ήπαρ και ο σπλήνας.

Άλλες μορφές λεμφώματος μπορεί να προκαλέσουν διογκώσεις κάτω από το δέρμα, ξαφνική απώλεια όρασης, επιληπτικές κρίσεις, πόνο στη σπονδυλική στήλη, δυσκολία αναπνοής, πυρετό, πολυουρία, πολυδιψία και αιμορραγίες.

Διάγνωση

Η διάγνωση του λεμφώματος είναι σχετικά εύκολη αν όλοι οι λεμφαδένες είναι διογκωμένοι ή δύσκολη αν η μάζα βρίσκεται σε περιοχή που δεν είναι εύκολα προσβάσιμη από τον/την κτηνίατρο.

Οι διαγνωστικές εξετάσεις εξαρτώνται από τη θέση της μάζας και περιλαμβάνουν:

• Αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις
• Ουρολογικές εξετάσεις
• Παρακέντηση του λεμφαδένα ή της μάζας για κυτταρολογικό έλεγχο
• Βιοψία των διογκωμένων λεμφαδένων ή άλλων οργάνων
• Υπερηχοτομογραφία και αξονική τομογραφία της κοιλιάς και του θώρακα
• Παρακέντηση του μυελού των οστών για κυτταρολογικό έλεγχο
• Testγια ιογενή λευχαιμία (FeLV)
• Ενδοσκόπηση του γαστρεντερικού συστήματος
• Ειδικές εξετάσεις ώστε να καθοριστεί ο τύπος του λεμφώματος

Θεραπεία

Η θεραπεία του λεμφώματος στη γάτα εξαρτάται από το όργανο που έχει προσβληθεί αλλά τα περισσότερα ζώα χρειάζονται χημειοθεραπεία γιατί η νόσος είναι, συνήθως, διάχυτη.

Σε μερικά περιστατικά είναι απαραίτητη η διενέργεια χειρουργικής επέμβασης, όπως σε ζώα με το γαστρεντερικό τύπο που πάσχουν από έμφραξη του εντέρου.

Η θεραπεία καλό είναι να ξεκινά τη στιγμή της διάγνωσης ακόμη και αν το ζώο δεν έχει εκδηλώσει έντονα κλινικά συμπτώματα. Σε διαφορετική περίπτωση, μπορεί να μειωθεί σημαντικά ο χρόνος επιβίωσης.

Ο στόχος της θεραπείας είναι να επιτευχθεί μακροχρόνια ύφεση και καλή ποιότητα ζωής.

Παρακολούθηση

Συχνές εξετάσεις είναι, συνήθως, απαραίτητες ώστε να ελέγχεται η πορεία της ασθένειας και η ανταπόκριση στη θεραπεία.

Πολλές φορές υπερηχοτομογραφικός έλεγχος και αξονική τομογραφία χρειάζεται να διενεργούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα ώστε να διαπιστωθούν τυχόν μεταστάσεις.

Πρόγνωση

Η πρόγνωση εξαρτάται από αρκετούς παράγοντες όπως την ύπαρξη ή όχι του ιού της λευχαιμίας της γάτας, την περιοχή που έχει προσβληθεί, τον κυτταρικό τύπο του λεμφώματος (Β ή Τα-λεμφοκύτταρα, οξεία ή χρόνια εμφάνιση κ.α.) και από το πόσο γρήγορα έγινε η διάγνωση και ξεκίνησε η θεραπεία.

Γενικά, στο 30-40% των ζώων που ανταποκρίνονται θετικά στη χημειοθεραπεία παρατηρείται ύφεση για δύο ή περισσότερα χρόνια.

Οι γάτες στις οποίες δε χορηγείται θεραπεία ζουν, συνήθως, 4-6 εβδομάδες μετά τη διάγνωση.

Μετά από κάποιο διάστημα ύφεσης, η νόσος εκδηλώνεται και πάλι οπότε η θεραπεία πρέπει να επαναληφθεί μέχρις ότου επιτευχθεί και πάλι ύφεση. Αυτή τη φορά μπορεί να έχει αναπτυχθεί αντοχή στα φάρμακα που χρησιμοποιήθηκαν αρχικά και να χρειαστεί να χορηγηθούν άλλα.

Μπορεί να σας ενδιαφέρουν:

Ανοσία και εμβόλια σε σκύλους και γάτες Ερλιχίωση, η ασθένεια που μεταδίδεται με το τσιμπούρι Διροφιλαρίωση στο σκύλο – Το σκουλήκι της καρδιάς του Ο σκύλος μου έχει λιπώματα – Τι πρέπει να κάνω; Ο καρκίνος στο σκύλο και στη γάτα – Απαντήσεις Τροφική αλλεργία και δυσανεξία στο σκύλο και στη γάτα Μετεμβολιακά σαρκώματα στη γάτα Σύνδρομο βραχυκεφαλικών φυλών στο σκύλο και στη γάτα Χρησιμοποιήστε τη σωστή αμπούλα – μη δηλητηριάζετε τη γάτα σας Δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια στο σκύλο Ουρολιθίαση στις γάτες Πόσο συχνά ουρεί ο σκύλος σας;